Hasta ve infazı yakılan tutuklular için Van Barosu’nda başlatılan Adalet Nöbeti devam ediyor. Nöbetin ilk eylemcilerinden olan Van F Tipi Cezaevi’nde 6 yıldır “kategori” bölümünde tutulan Botan Timur’un annesi Aslıhan Timur, eylemin 45’inci gününde geçirdiği anjiyo ameliyatı sonrası nöbeti eşi Kazım Timur’a devretti. Bir ay sonra yeniden nöbetteki yerini alan Timur, Adliye, ATK ve cezaevi önüne taşınan Adalet Nöbeti’ndeki yerini alarak mücadelesini sürdürüyor.

 

KORUCULUK DAYATMASI

 

Hasta tutuklular için kesintisiz eylemde olan anne Aslıhan Timur’un adaletsizlik karşısında verdiği mücadele çok eskilere dayanıyor. Şırnak’ın Beytüşebap ilçesine bağlı Mezra köyünde 1981 yılında evlenen Aslıhan Timur’un bu evlilikten Naim (30), Rojhat (28), Azad (27), Welat (25), Botan (23) ve Hamit (15) adında 6 çocuğu oldu. Timur, eşinin korucu olan ailesinin korucu olmaları yönündeki baskılarına karşı, 1988 yılında yanlarına hiçbir eşya almadan Hakkari’ye yerleşti. Hakkari’ye yerleşen Timur ailesi, bu kez de devletin baskısına maruz kaldı.

 

DEVLET BASKISI YOĞUNLAŞTI

 

Aslıhan Timur’un Hakkari’de evine sistematik bir şekilde yapılan polis baskınları sonucu henüz çocuk yaşta olan 4 çocuğu gözaltına alındı ve 2 oğlu tutuklandı. 2014 yılında Timur ailesinin evine yapılan polis baskını sonucu Azad, Naim ve Botan gözaltına alındı, çıkarıldıkları mahkemece Naim ve Botan tutuklandı, Azad ise serbest bırakıldı. Van’daki cezaevlerine sevk edilen Naim ve Botan kardeşlerden Naim 8 ay, Botan ise istemi dışında sevk edildiği Ankara Sincan Cezaevi’nde bir yıl kaldıktan sonra tahliye edildi. 2016 yılında da “canlı bomba” olduğu iddiasıyla aranan Botan, Van’da evli olduğu ağabeyi Rojhat’ın evinde kaldığı sırada yapılan polis baskını sonucu ağabeyiyle birlikte gözaltına alındı.

 

BU KEZ DE VAN’A YERLEŞTİLER

 

Gözaltı sırasında işkence gören kardeşlerden Botan, çıkarıldığı mahkemece aynı gerekçeyle tutuklanırken, Rojhat ise serbest bırakıldı. Yapılan yargılama sonucu 18 yıl hapis cezası alan Naim Timur yurt dışına çıkarken, Azad ise başka kente göç etmek zorunda kaldı. Çocuğu Botan’ın tutuklanması üzerine Hakkari’den gelip Van’a yerleştiklerini söyleyen anne Aslıhan Timur, devlet baskısını ve buna karşı verdiği mücadeleyi anlattı. 

 

'BOYUN EĞMEDİK'

 

Eşinin aile bireylerinin “koruculuk” dayatması sonucu Şırnak’tan ayrıldıklarını anımsatan anne Timur, “Eşim korucu olmadığı için bizden nefret ediyorlardı. Tüm baskılara, tutuklamalara rağmen boyun eğmedik. Korucu olsaydık ekonomik durumumuz iyi olurdu ama koruculuğu seçmedik. Çektiğimiz tüm zorluklara rağmen kimseye boyun eğmedik” dedi.

 

'EVİME GAZ BOMBASI ATILDI'

 

Hakkari’ye yerleştikten sonra da devlet baskısıyla karşı karşıya kaldıklarını belirten anne Timur, “Polis, 24 saat bizim evin önündeydi ve sürekli gaz bombaları atılıyordu. Bir gün tandırda ekmek pişirirken polis tandıra gaz bombası attı. Ne zaman ekmek pişirirsem, polis baskın yapıyordu. Polis, Hakkari’de hiç huzur vermedi. Yine bir gün evimizin içine gaz bombası attılar, evimiz yandı ama komşular yetişip söndürdü. Ben baygınlık geçirdim. Hakkari’den devletin bize uyguladığı zulmünden dolayı ayrıldık” diyerek, yaşadıklarını özetledi.

 

Oğlu Botan’ın Van F Tipi Cazevi’nde “kategori” bölümünde 6 yıldır tutuklu bulunduğunu ve yargılamanın da devam ettiğini anlatan anne Timur, çocuğuna 9 kez müebbet hapis cezası istenildiğini belirterek, “Çocuğum ne yapmış ki bu kadar ceza isteniyor. Yapılan duruşmalarda, delillerle tüm iddialar çürütüldü. Dosya bomboş” şeklinde konuştu. 2016’da oğlu Botan’ın tutuklanması üzerine Hakkari’den Van’a gelip yerleştiklerini belirten anne Timur, tüm zorluklara rağmen yaşamlarını sürdürmeye devam ettiklerini söyleyerek, “En azından küçük de olsa günlük zulümden kurtulduk” diyerek tepkisini dile getirdi.

 

'KİMSEDEN KORKMADIK, KORKMAYACAĞIZ' 

 

Hasta ve infazları yakılanların ailelerinin Van Barosu’nda başlattığı Adalet Nöbeti’nin Van Cezaevleri Kampusu, ATK ve Adliye binası önüne taşınan eylemdeki yerini alan anne Timur, sözlerini şöyle sonlandırdı: “Bizler, adalet istiyoruz. Anneler, ayağa kalkmalıdır. Ancak yükselttikçe sesimiz duyulur. Cezaevinden cenazelerin çıkmasını istemiyoruz. Sadece kendi çocuğum için değil tümü için eylemdeyim. Hasta tutuklular, serbest bırakılsın ve cezaevlerindeki işkencelere de son versinler. Bu adaletsizlik olduğu sürece eylemimizi sürdüreceğiz, bunu da böyle bilsinler. Başımıza her şey geldi ama bugüne kadar kimseden korkmadık ve bugünden sonra da kimseden korkmayız.”

 

MA / Mehmet Şah Oruç