ŞİRNEX - 34 Kürt’ün savaş uçaklarıyla bombalanarak katledildiği Roboskî’de 11 yıldır adalet arayanların talebine saldırıyla karşılık verildi. Adalet için ısrar eden ailelerin tek bir isteği var: Roboskî’yi unutmayın.

 

28 Aralık 2011’de sabah saatlerinde üniversite öğrencisiyken telefonuma gelen bir mesajla duydum ilk defa Roboskî’nin adını, yerini, varlığını. Mesajda “Şırnak’ın Uludere ilçesinin Roboski köyünde savaş uçaklarının bombalaması sonucu 30’a yakın Kürt katledildi” minvalinde bir cümle yazıyordu. Milyonlarca insan da muhtemelen o mesajda yazan kelimelere benzer kelimelerle öğrenmişti Roboskî’yi. Sonrasında yayınlanan görüntüler, fotoğraflar hepimizin hafızasında yer edindi. Roboskî denildiği zaman hafızamızda battaniyelere sarılı, katır sırtına yüklenmiş cenazeler, çevrede ulusal kıyafetleriyle öfkeli bakan insanlar, gözümüzün önünde savaş uçaklarının bombalama anları canlanıyordu. Dilimizde “Roboski için Adalet” talebiyle sokaklara çıktık. 

 

Katliamın üzerinden tam 11 yıl geçti. İlk olarak 2018 yılında Roboskî’ye gazeteci olarak gidebildim. İlk günkü duygular ile ailelerin adalet talebini duyurmak için arkadaşım Zeynep Durgut ile yönümüzü Roboskî’ye çevirdik. Önceki yıllara göre daha sıcak bir havanın hakim olduğu köyde, maden ocakları ve baraj inşaatlarından kaynaklı yaşanan TIR trafiği biraz daha sakindi. Ancak Roboskî’nin üzerindeki yas havası ve adalet bekleyişi ise sürüyor. Aileler, yıldönümü vesilesiyle hazırlıklarını her sene olduğu gibi devam ettiriyor.

 

ADALET ARAYIŞI

 

Köye ulaştığımız günün önceki gününde devlet yetkililerinin kimi aileleri yeniden ziyaret ettiğini öğreniyoruz. Amaç; ailelerin itirazlarına rağmen hesaplarına “tazminat” adı altında yatırılan ve ailelerin “kan parası” olarak tanımladıkları paraların çekilmesi ve devlet tarafından sağlanacak olan “2 adet memur kadrosunu” kabul ettirmek. Aileler bu kapsamda “terör mağduru oldukları” yönündeki formu imzalamaya zorlanıyor. 11 yıldır adalet talebini sürdüren aileler bu formları imzalamayı reddetse de, kimi ailelerin davanın geldiği aşamadan dolayı bu talebi kabul etmek zorunda bırakıldığını öğreniyoruz. Yine de formu imzalamayı kabul etmeyen ailelerin karşı duruşu devam ediyor.

 

'DEVLET MAĞDURUYUZ'

 

Katledilen Mehmet Ali Tosun’un babası Zeki Tosun, bu formlara ilişkin “Biz terör mağduru falan değiliz. Biz doğrudan devlet mağduruyuz” diyerek, kabul etmeyeceklerini dile getiriyor. Nadir Alma’nın annesi, “Nasıl kabul ederim böyle bir şeyi. Çocuklarımızın anısına hakaret değil mi” diye tepkisini gösteriyor.

 

Katliamın faillerini koruyanlar, ailelere açtıkları davalar yetmiyor gibi üstüne sudan sebeplerle tutuklamalar gerçekleştiriyor. Ailelerin dilinde olan adalet talebinin yerini bulması yönündeki umut yitirilmek üzere. Türkiye’nin içine girdiği yargısal kriz nedeniyle yargıya güven yok. Bir iktidar değişiminde Roboski davasının yeniden açılması ihtimali ailelerin umutlarını korumasına yardımcı oluyor. Yine de köye gelen heyetlerin verdikleri sözlerin de ailelerde pek karşılığı kalmamış durumda. Görüşme talebimiz hiçbir aile tarafından geri çevrilmiyor. Roboskî’de kapısını çaldığımız her evden adalet dışında tek bir talep ile ayrılıyoruz: Ne olursa olsun Roboskî’yi unutmayın, unutturmayın.

 

Bugün ise, Roboskî’den ayrılırken katliamda kardeşini ve yakınlarını kaybetmiş olan Ferhat Encu’ye dönük polis saldırısına dair haber bildirimiyle karşılaştık. Ferhat Encu’ye atılan tokadı yüz yüze sorma fırsatı bulamadan ayrılmak zorunda kaldığımız köye telefonla ulaşıp, saldırıyı sorduğumuz Encu’nun babası, “Bu tokat hepimize atıldı, aynı Roboski’de 34 insanımızın üzerine bomba atılması gibi” diyor. 11 yıl sonra Roboskîli ailelerin taleplerine karşılık, devletin cevabı katliamın başından bu yana olduğu gibi yine bir tokat olmuş, bir şey değişmemişti.

 

MA / Ahmet Kanbal